SU SARDU

In Sardigna, limba e territòriu non cointzidint: "sa limba" propriamente nada sunt presentes difati àteras variedades e maneras de faeddare de orìgine alloglota comente su catalanu de S'Alighera, su gadduresu e su Tataresu (custas sunt cussideradas variedades-ponte cun su corsicanu) e su tabarchinu, dialetu de orìgine genovesa faeddadu in Carloforte dae sos discendentes de colonos lìgures chi arribaiant dae s'ìsula deTabarca (Tunisia). A intro de sa limba sarda bi sunt medas variantes e pronùntzias in sas cales sos linguistas e sos istòricos de sos fenòmenos linguìsticos dae tempus meda chircant de pònnere òrdine. S'orientamentu de sos linguistas est cussu de individuare duas macro-àreas de dialetos, una tzentru-setentrionale (o logudorese) e s'àtera meridionale (o campidanese) che si partzint issas puru (a sigunda de s' iscola de istùdios) in diferentes àreas (comente cussa barbaritzina e cussa"de làcana" arborense). A nàrrere sa biridade cada bidda faeddat sa variante locale sua. Dae tempus polìticos e studiosos sunt in chirca de un acordu pro istabilire cale siat sa forma iscrita ufitziale pro su sardu.
Giovanni Battista Quadrone